کد مطلب:77743 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:102
الی زیاد بن ابیه و هو خلیفه عامله عبدالله بن العباس علی البصره و عبدالله یومئذ عامل امیرالمومنین علیه السلام علیها و علی كور الاهواز و فارس و كرمان. یعنی و از مكتوب امیرالمومنین علیه السلام است به سوی زیاد پسر پدرش كه عائشه او را بدین كنیه خواند، به تقریب معلوم نبودن پدر او و زیاد قائم مقام حاكم امیر علیه السلام، عبدالله بن عباس بود بر بصره و عبدالله در آن روز حاكم امیرالمومنین علیه السلام بود بر بصره و بر شهرهای اهواز و فارس و كرمان: «و انی اقسم بالله قسما صادقا، لئن بلغنی انك خنت من فی ء المسلمین شیئا، صغیرا او كبیرا، لاشدن علیك شده تدعك قلیل الوفر، ثقیل الظهر، ضئیل الامر و السلام.» یعنی من و به تحقیق سوگند یاد می كنم به خدا سوگند راستی كه اگر رسید به من خبر اینكه تو خیانت كرده ای در مال خراج مسلمانان، چیزی اندك یا بسیار را، هر آینه شدت و حمله می كنم بر تو شدت كردنی كه واگذارد تو را در حالتی كه تو اندك مال باشی و سنگین پشت و مسكین باشی و پست مرتبه باشی، سلام باد بر تو. [صفحه 1044]
و من كتاب له علیه السلام
صفحه 1044.